ДРУЦК – старажытны горад Полацкай зямлі. Узнік у вярхоўі р. Друць на волаку шляху «з варагаў у грэкі» (цяпер в.Друцк Талачынскага раёна). Упершыню ўпамінаецца пад 1092 г.

3 1-й паловы XII ст. цэнтр Друцкага княства. Найбольшага росквіту дасягнуў ў 1230–1240 гг. 3 XIII ст. у складзе ВКЛ. 3 XIV ст. існаваў Друцкі замак. Новы шлях з Вільні ў Маскву праз Талачын паскорыў заняпад горада. У канцы XV – пачатку XVI стст., відаць, згарэў пры аблозе і не аднавіўся.

Старажытны княжацкі род Друцкіх меў радаслоўную ад полацкага князя Рагвалода Барысавіча, які пасля паражэння ў 1161 г. у барацьбе за полацкі пасад замацаваў за сабой Друцкае княства. Пазней гэты род падзяліўся на некалькі ліній (сярод іх былі і браты Глінскія, якія прымалі ўдзел у мецяжы 1508 г. супраць Радзівілаў і іншых, адстойваючы самастойнасць ВКЛ).

У гісторыі культуры вядомае Друцкае Евангелле – рукапісны помнік XIV ст. (зберагаецца ў бібліятэцы Новасібірскага аддзялення АН Расіі).