КІКІМАРА — вобраз у старадаўніх павер'ях беларусаў і іншых усходнеславянскіх народаў. На Беларусі кікімару ўяўлялі фантастычнай істотай у выглядзе дзяўчынкі. Лічылася, што кікімара звычайна знаходзіцца на печы ці ў падпечку, што ў хаце адначасова магло «дзейнічаць» некалькі кікімар.

Паводле павер'яў кікімары ўвасаблялі заўчасна загінуўшых маленькіх дзяўчынак, якія нябачна прысутнічалі ў хаце, назіралі за гульнямі жывых дзяцей, часта самі гарэзнічалі (тады ў хаце быццам чуўся піск), але заціхалі і ўздыхалі, калі маці пачынала лашчыць і песціць сваіх дзяцей. Таксама кікімары былі ўвасабленнем дрэнна зробленых жаночых работ. Яны нібыта прадаўжалі пачатую гаспадыняй работу, пралі, шылі, але рабілі гэта дрэнна: ніткі атрымліваліся няроўныя, швы — крывыя. Павер'і пра кікімару былі пашыраны пераважна па поўначы Беларусі і захоўваліся да канца XIX — пачатку ХХ ст.