ЛАТУШКА, латка — 1) традыцыйны ганчарны выраб; глыбокая гліняная пасудзіна з шырокімі тулавам і вусцем. У латушцы смажылі і тушылі мяса, бульбу, пражылі гарох, гатавалі смажаніну, яечню, кулеш і інш., нярэдка выкарыстоўвалі замест сталовай міскі для вадкіх страў, разліўкі студзіны.

Назва «латъка» сустракаецца ў помніках старажытна-рускай літаратуры, старабеларускіх пісьмовых крыніцах. У канцы ХІХ — 1-й палове ХХ ст. на Беларусі былі пашыраны латушкі трох разнавіднасцей: у паўночных і заходніх раёнах — прамасценныя з круглым і падоўжаным (авальным) дном, на Падняпроўі — з пукатымі сценкамі накшталт міскі.

Выраблялі латушку з фармовачнай масы павышанай вогнетрываласці (гліна з дамешкам жарствы ці пяску). Пасля абпальвання гартавалі ў абвары. На Падняпроўі рабілі таксама паліваныя латушкі Доўгія латушкі фармавалі ў тэхніцы налепу на дашчанай падстаўцы.

З масавага ўжытку латушкі выйшлі ў 1-й палове ХХ ст.

2) Кароткая світка ў паўночна-заходнім Палессі.