«ЛЕТА» — старажытны карагод. Называўся таксама «Раёк», «Сноп». Выконвалі ў час жніва (дажынак). Значную ролю ў карагодзе адыгрывала «барада» — упрыгожаны кветкамі і стужкамі сноп з апошніх каласоў ці некалькі нязжатых сцяблоў жыта, звязаных каля каласоў і нахіленых на поўдзень. Жанчыны вадзілі карагод вакол снапа (асноўны рух — простыя крокі) і спявалі жніўныя песні:

Ужо ж я ў полі настаяўся,
Буйных вятроў наслухаўся,
I каласком намахаўся.

Часам удзельнікі выконвалі рухі, якія імітавалі працэс жніва. У Брэсцкай вобласці зафіксаваны варыянт «лета», у якім жанчыны хадзілі цугам вакол трох «барод». Часта ўдзельнікі карагода падпяразваліся перавяслам і трымалі ў руках або на плячах сярпы. У канцы карагода жнеі надзявалі гаспадару поля на шыю доўгі пояс, а гаспадыні — вялікі вянок з каласоў і спявалі:

Цяпер у нас дажыначкі,
Няма ў нас хлеба скарыначкі.
Гаспадар у нас беднаваты,
Няма яму чаго нам даці.

«Лета» зафіксавана па ўсёй Беларусі.