ЛОЎЛЯ РАКАЎ — промысел сялянства, пашыраны ў канцы ХІХ — пачатку ХХ ст. Развіццё яго было выклікана вялікім попытам на ракаў на заходне-еўрапейскіх рынках (звязана са знікненнем ракаў у вадаёмах Заходняй Еўропы ў выніку хваробы — ракавай чумы). Лавілі ракаў спецыяльнымі прыладамі (лібіламі і двухгорлавымі бучамі) і рыбалоўнымі снасцямі (брэднямі і крыгамі).

З беларускіх губерняў ракаў экспартавалі ў Германію, Польшчу, Францыю, Аўстрыю. Скупшчыкі і гандляры перавозілі іх у скрынях з імхом. У вёсках Вышэвічы, Хвойна, Лось, Ковічы, Маічыцы і інш. Мазырскага і Пінскага паветаў сяляне нарыхтоўвалі ракавыя шыйкі: іх сушылі ў печах і ў такім выглядзе збывалі скупшчыкам.

Лоўля ракаў на экспарт была пашырана і ў 1930-я і 1950-я г. У наш час лоўля pакаў — аматарскі занятак.