МАРА – вобраз у старадаўніх павер'ях беларусаў і іншых народаў. У Беларусі яе ўяўлялі чалавекападобнай істотаю ростам з тыднёвае дзіця, скура якой пакрытая поўсцю або рэдкім кароткім пер'ем.

Мара ўвасабляла трывожны сон. Лічылі, што яна перашкаджала дыханню ў час сну, ціснучы на грудзі, горла, і хутка знікала, калі чалавек прачынаўся.