МЕДАЛЬ (франц. medaille ад Італьян. medaglia ад лац. metallum метал) – від скульптуры малых формаў: 1) знак з даўгавечнага матэрыялу пераважна круглай формы з рэльефнай выявай у гонар знамянальнай падзеі або выдатнай асобы. Упершыню выпушчаны ў Італіі ў XIV ст. З XVII – XVIII стст. права чаканкі медалёў належыць, як правіла, толькі дзяржаве; 2) від дзяржаўнай узнагароды за асаблівыя баявыя і працоўныя заслугі; 3) узнагарода за поспехі ў навуцы, культуры, эканоміцы і інш.

Медалі ўручаюцца лаўрэатам міжнародных прэміяў, лаўрэатам міжнародных конкурсаў выканаўцаў і інш. У сучаснай Беларусі ўстаноўлены медаль Ф.Скарыны і інш.

Акрамя класічных круглых, ствараюцца і іншых формаў (авальныя, шматвугольныя, неакрэсленых формаў), адметныя кампазіцыйнымі вырашэннямі рэльефу. Бываюць з аднабаковым, часцей двухбаковым рэльефам. На вонкавым баку – аверсе – змяшчаецца адбітак выявы, што адлюстроўвае тэму ўзнагароды, на адваротным баку – рэверсе – звычайна тэкст, які тлумачыць адлюстраванае на аверсе. Памеры медаля паводле рашэння Міжнароднай федэрацыі медальераў (існуе з 1937 г. у Парыжы) не павінныя перавышаць у дыяметры 180 мм. Памятныя, юбілейныя, сувенірныя медалі выконваюцца ў традыцыйных памерах (з максімальным дыяметрам 60 – 65 мм). Унікальныя выставачныя медалі з-за складанай кампазіцыі маюць большыя памеры.

Стварэнне памятных медалёў вылучылася ў асобную галіну мастацкай творчасці – медальернае мастацтва (А.Процкі, серыя медалёў латыша Я.Струпуліса, прысвечаная беларускім выбітным асобам).