НАЦЮРМОРТ (франц. nature morte, італьян. natura morta літар. мёртвая прырода) — жанр выяўленчага мастацтва (пераважна станковага жывапісу), прысвечаны адлюстраванню неадушаўлёных прадметаў, размешчаных у адзіным асяроддзі і арганізаваных у групу; адлюстроўвае таксама аб'екты жывой прыроды, ізаляваныя ад іх натуральных сувязяў і ператвораныя ў рэч (рыба на стале, кветкі ў букеце і інш.); твор гэтага жанру.

На фармаванне нацюрморта паўплывалі задачы выражэння сімволікі, вырашэнне дэкаратыўных задачаў, дакладная фіксацыя прадметнага асяроддзя. Адлюстраванне рэчаў мае самастойнае мастацкае значэнне.

На тэрыторыі Беларусі вядомы з XVI ст. у кніжнай графіцы (гравюра «Взор стола на немже бе хлеб посвященный» у кнізе Францыска Скарыны «Зыход»), алегарычную ролю выконвае прадметнае асяроддзе ў «Партрэце» Францыска Скарыны. Сустракаюцца элементы нацюрморта ў беларускім іканапісе. Вялікая ўвага аддавалася адлюстраванню асобных рэчаў (атрыбуты ўлады, прафесійных заняткаў, культу і інш.) на парадных партрэтах XVI — XVIII стст. з мэтаю найбольш поўнай і шырокай характарыстыкі персанажа. У XIX ст. найбольш выдатным майстрам беларускага нацюрморта быў І. Хруцкі.