ПАДКЛЕЦЦЕ — ніжні паверх дома, які знаходзіўся пад святліцай. На тэрыторыі Беларусі зрубныя дамы на падклецці вядомыя з XIII ст. у Полацку; больш за 10 такіх дамоў XIV — XVIII стст. выяўлена ў Віцебску.

У залежнасці ад прызначэння падклеці мелі розныя вышыню (ад некалькіх вянкоў да 1,5 — 1,6 м) і канструкцыю. Нізкія падклеці часцей выкарыстоўвалі ў якасці сховішча для прадуктаў і маёмасці, высокія выконвалі функцыю вытворчых або жылых памяшканняў (жылыя найбольш характэрныя для радавых жыхароў XVI — XVII стст.). Паводле канструкцыі прасочваюцца падклеці з надворным уваходам і глухія; уваход у апошнія вёў звычайна са святліцы, для спуску выкарыстоўвалі прыстаўную лесвіцу. Будаваліся наземныя падклеці, што маглі мець фундаменты, і заглыбленыя ў зямлю на 0,8 — 1,3 м. Перад уваходам у заглыбленыя падклеці рабілі прыступкі. У адпаведнасці з прызначэннем высокія падклеці маглі мець печ і валаковыя або зашклёныя вокны.