ПАДКОВА — жалезная дугападобная пласціна, што прымацоўваецца пад конскія капыты для засцярогі іх ад пашкоджання, а таксама для таго, каб пазбегнуць слізгацення. Падковы прымацоўваюць да капытоў спецыяльнымі цвікамі (вухналямі), у зімовы час у іх ўкручваюцца тры шыпы.

На тэрыторыі Беларусі, як і ўсёй Усходняй Еўропы, вядомая з XI стагоддзя. Існавалі два віды падковаў: у выглядзе паўакружнасці з шыпам пасярэдзіне (характэрныя для эпохі ранняга сярэднявечча, у Беларусі такія знаходкі рэдкія) і ў форме дугі з падоўжанымі канцамі, якая па перыметры ахоплівала ўвесь капыт (пашыраныя з XIII стагоддзя). Цягам XIII — XVIII стагоддзяў іх форма амаль не мянялася, толькі колькасць цвікоў (вухналёў) павялічылася да 8 — 10, з'явілася спецыяльная канаўка для цвіковых плешак, адгортка, што накладалася на верх наска капыта і вінтавыя (здымныя) шыпы. Пры раскопках сярэдневяковых гарадоў падкова — адна са шматлікіх знаходак.