ПАЛЯВІК — вобраз у старадаўніх павер'ях беларусаў і іншых народаў. На тэрыторыі Беларусі яго ўяўлялі ў выглядзе велізарнага ценю. Быў увасабленнем небяспекі, што магла трапіцца чалавеку ў полі, на лузе.

Паводле павер'яў садзейнічаў або шкодзіў людзям: клапаціўся пра ўрадлівасць палёў і лугоў, адпуджваў шкодных насякомых або нахіляў да зямлі жыта, траву, скручваў іх, страшным абліччам і свістам палохаў людзей, прывальваў іх да зямлі, паражаў санцапёкам і нават забіваў. Узімку нібыта зацярушваў снегам дарогу, прымушаў блукаць падарожных.

У беларускім фальклоры вобраз палевіка адлюстраваны пераважна ў былічках.