ВАБА – cпосаб палявання, заснаваны на прываблiваннi дзiчыны голасам або гукам на адлегласць выстралу. Лакальная назва вабенне. Патрабуе ведання звычак i паводзiн прамысловых звяроў i птушак, умення пераймаць ix галасы. Паляўнiчыя выкарыстоўваюць для вабы рзанастайныя гукапераймальныя iнструменты (вабiкi, вабiлы): звярыныя poгi, трубы, дудачкi, cвісткi i свiстулькі з дрэва, кары, костак.

Напрыклад, ласёў у перыяд гону прываблiвалi голасам ласiхi, якi iмiтавалi пры дапамозе хваёвага конуснага вабiка (у 1920-30 гг. выкарыстоўвалi лямпавае шкло або пустую пляшку з адрэзаным дном), аленяў – бычыным рогам, лiсоў – драўлянай пiскулькай, што iмітaвала мышыны пiск, качак – пiшчыкамi, ваўкоў – iмiтацыяй воўчага голасу, што ўтвараўся пры дапамозе вуснаў i далоней паляўнiчага, Высокапрафесiйная разнастайнасць вабы ваўкоў – паляванне з падыходу на падвыўку: у канцы лета ваўчанятам не хапае ежы i яны выпаўзаюць з логава насустрач бацькам на адлегласць 300-400 м. Вопытныя ваўчатнікi i ў наш час здабываюць ваўкоў тaкім спосабам.