АНЕКДОТ (ад фран. і грэч. нявыдадзены) – жанр фальклору - кароткі ці зусім кароценькі мастацкі твор гумарыстычна-сатырычнага, часамі і жаргонна-нецэнзурнага характару пра незвычайныя падзеі, сітуацыі, людскія ўчынкі, як у мінулым, так і ў сённяшнім жыцці вядомых і, як кажуць, простых людзей, дзе збіраюцца ў адно характэрныя рысы, пільнае назіранне і імгненная рэакцыя, вастрыня, высмейванне антымаральнага ці фальшывага, лаканізм, глыбокі філасофска-псіхалагічны змест і падтэкст.

Анекдот, калі пашыраецца і ўзбагачаецца пабочнымі эпізодамі, дэталямі і г.д., можа перарасці ў казку, гумарэску. Беларускія народныя анекдоты друкаваліся ў зборніках П.Шэйна, Е.Раманава, М.Федароўскага, у календарах, газетах і часопісах, выкарыстоўваліся ў творах Ядвігіна Ш. («Важная фіга»), Якуба Коласа («Соцкі падвёў») і г.д. Выкарыстоўваюцца народныя анекдоты і цяпер – асабліва ў сродках масавай інфармацыі, але часам, на жаль, на вельмі нізкім разумовым, мастацкім узроўні.