БАРАБАН (мабыць, цюрк.), бубен – беларускі народны мембранны музычны інструмент з цыліндрычным драўляным ці металічным корпусам розных памераў, на які з абодвух бакоў нацягнута вырабленая сабачая, цялячая ці казловая скура. Па ёй удараюць адмысловай драўлянай калатушкай і здабываюць своеасаблівы глухі гук.


У нашы дні бубен часта ўжываецца разам з меднымі талеркамі («турэцкі барабан») або як асобіна ўдарнай устаноўкі. З бубнам выконваюцца танцавальная музыка і вясельныя маршы. Выяўлена, што ён быў на Беларусі ўжо ў XII ст. (шахматная фігурка ў выглядзе бубнара з Ваўкавыска). У стараславянскіх рукапісах часта ўпамінаецца як ваенны сігнальны і шумавы інструмент. У ХVII – ХVIII стст. абавязкова прысутнічаў пры беларускіх рамесніцкіх цэхах, спажываўся пры ўрачыстасцях, пахаванні, абароне гарадоў.