БРЫЛЬ, капялюш, капялюх – мужчынскі беларускі галаўны ўбор. Насіліся па ўсёй Беларусі, найдаўжэй – на Палессі і Панямонні. I цяпер шырока выкарыстоўваецца ў сцэнічным касцюме.


Брылі плялі з саломы, мятліцы, лазы, чароту, насілі іх летам. Валеныя, лямцавыя брылі насілі і ў іншыя поры года. Палі плеценага брыля прамыя (шырыня 4 – 10 см), верх у выглядзе ўсечанага цыліндра (вышыня 8 – 10 см). Рознымі прыёмамі пляцення, тонкасцю паверхневай структуры адрозніваліся саламяныя брылі, выплеценыя звычайна з жытнёвых сцяблоў – у зубчыкі ці прама, прашытыя суравымі ніткамі ці конскім валоссем. Святочныя брылі паверсе палёў абвязвалі тасьмой розных колераў (шырыня 2 –3 см) ці аздаблялі штучнымі або жывымі кветкамі. На Палессі і на Віцебшчыне вакол верху прымацоўвалі ажурна выплеценую з конскага валосся чорную тасьму з кутасамі (з пасачкаў рознакаляровага сукна), якія спадалі на шыю і спіну. Аздабленне валеных, лямцавых брылёў было сціплае.