ВАЛОЖЫН – цэнтр аднайменнага раёна, за 75 км ад Мінска, упершыню згаданы ў XV ст. як валоданне розных знатных асоб, у тым ліку і магнатаў Радзівілаў.


З пачатку XVI ст. Валожын стаў павятовым цэнтрам у Наваградскім ваяводстве, а з 1551-га г. ён – мястэчка ў Ашмянскім павеце Віленскага ваяводства.


У 1614 г. належаў А.Служку, які заснаваў тут касцёл і кляштар бернардзінцаў (ліквідаваны ў 1864-м). З 1730-х г. уладанне князёў Чартарыйскіх, з канца XVIII ст. – Радзівілаў, Чартарыйскіх, Тышкевічаў.


У 1806 г. заснаваны касцёл Святога Юзафа. У 1806 – 1892 гг. тут дзейнічала яўрэйская духоўная акадэмія (іешыва).


У 1897 г. было 4533 насельнікаў.


З 1921 г. у складзе Польшчы, цэнтр павета Навагрудскага ваяводства.


З верасня 1939 г. у складзе БССР.

Ёсць прадпрыемствы харчовай, лёгкай, дрэваапрацоўчай прамысловасці і сацыяльна-бытавога абслугоўвання. Помнікі архітэктуры: палац (1806), касцёл Святога Юзафа (1816), царква Канстанціна і Алены (1866).