ДЫЯДЭМА (грэч. галаўная павязка, вянец) – а) галаўная павязка старажытных грэчаскіх жрацоў;

б) галаўны ўбор (лобная павязка з тканіны або металічны абруч з упрыгожаннямі) – сімвал царскай улады ў старажытнасці і сярэднія вякі;

в) жаночае галаўное ўпрыгожанне ў форме адкрытай невялікай кароны. Самая даўняя на Беларусі медная дыядэма сярэднедняпроўскай культуры (1-я палова II тысячагоддзя да н.э.) знойдзена на могільніку ва ўрочышчы Стрэліца каля в.Рудня-Шлягіна Веткаўскага раёна.