«ЛАНЦУГ» – традыцыйны танец. Музычны памер 2/4, 4/4. Тэмп ад павольнага да ўмерана хуткага. Выканаўцы (мужчыны і жанчыны) браліся за паднятыя ўгору рукі і станавіліся кругам (часам паўкругам ці лініяй). Той, хто вадзіў, не разрываючы ланцуг з рук, праходзіў (а за ім і астатнія танцоры) праз «вароты» — пад рукамі апошняй пары. Апошні выканаўца, калі ўсе праходзілі пад яго рукой, паварочваўся на месцы, а сваю правую руку, сагнутую ў локці і злучаную з рукой партнёра, клаў далонню на сваё левае плячо. Ланцужок тым часам па чарзе праходзіў пад рукамі наступных пар, і паступова кожны выканаўца прымаў падобную позу. Калі ўсе танцоры перапляталіся рукамі і выстройваліся ў адну лінію, той, хто вадзіў, пачынаў рухацца ў адваротным парадку — «расплятаў ланцуг» — пакуль не выводзіў усіх на зыходную пазіцыю.

Сустракаецца «ланцуг» як адна з фігур кадрылі. Напрыклад, у в.Чарнава Чэрвеньскага раёна ў калене «ланцуг» выканаўцы станавіліся ў 2 рады (юнакі насупраць дзяўчат). Юнакі падыходзілі да дзяўчат, выбіралі партнёрку, выконвалі павароты ў парах на 360, а калі вярталіся на месца, 2 разы прытупвалі нагой, дзяўчаты паварочваліся вакол сябе. Потым калена «ланцуга» паўтаралася, але са зменай партнёраў. «Ланцуг» бытуе ў Мінскай, Віцебскай і Гродзенскай абласцях.