МOВA МІЖНАЦЫЯНАЛЬНЫХ ЗНОСІНАЎ – мова, якая ў шматнацыянальнай дзяржаве служыць сродкам зносінаў паміж прадстаўнікамі розных нацыянальнасцяў. Звычайна ёю становіцца тая, што з прычыны пэўных гістарычных умоваў здольная найбольш поўна выконваць такія функцыі.

Пры адначасовым функцыянаванні ў адным калектыве мовы міжнацыянальных зносінаў і роднай мовы паміж імі складваюцца такія адносіны, што ні адна з іх не выконвае ўсёй сукупнасці моўных функцыяў. У СССР моваю міжнацыянальных зносінаў была руская. Але ў многіх нацыянальных рэспубліках яна паступова выцясняла з афіцыйнага ўжытку і побыту мову карэннай нацыі. З іншага боку, дзякуючы рускай мове народы CСCP далучаліся не толькі да рускай, але і да культураў народаў СССР ды іншых краінаў свету.

Адразу пасля распаду СССР і ўтварэння незалежных дзяржаваў нацыянальныя мовы сталі адзінымі дзяржаўнымі, а за рускай у некаторых захаваўся неафіцыйны статус мовы міжнацыянальных зносінаў. Пазней яна ў некаторых краінах стала другой дзяржаўнай (Беларусь), у іншых – атрымала афіцыйны статус мовы міжнацыянальных зносінаў (да прыкладу, ва Украіне).

Афіцыйныя мовы міжнацыянальных зносінаў у міжнародных арганізацыях (ААН, ЮНЕСКА і інш.) – англійская, французская, іспанская, нямецкая і руская.