НЯСВІЖСКІЯ ПАЯСЫ — вырабы ручнога шаўкаткацтва на Беларусі ў сярэдзіне 18 ст. У пачатку 1740-х г. уладальнік Нясвіжскай ардынацыі М.К.Радзівіл заснаваў у Альбе пад Нясвіжам мануфактуру па вырабе шаўковых паясоў (персіярню). Кіравалі вытварчасцю майстры Хаецкі і Гадоўскі, з 1757 г. — Я.Мадэісарскі, запрошаны з г. Станіслава (Івана-Франкоўск, Украіна).

Паясы ткалі з шаўковых, залатых і сярэбраных нітак, мелі даўжыню 2 — 4,5 м, шырыню 20 — 40 см. Некаторыя паясы цалкам затыкаліся залатымі ніткамі і потым пракатваліся паміж цяжкімі валамі, набываючы выгляд металічных, што дало ім назву «літых». Дэкор складаўся з папярочных гладкіх ці ўзорыстых палос, якія ўключалі пераважна ўсходнія матывы.

Нясвіжскія паясы не мелі спецыяльных метак, а падабенства да слуцкіх паясоў робіць цяжкім іх вызначэнне, таму звычайна іх адносяць да апошніх. У пачатку 1760-х г. нясвіжская персіярня пераведзена ў Слуцк.