«ВЕНГЕРКА» – гарадскі бытавы танец. Лакальныя назвы «Сямёрка», «Сто адзін». З'явіўся ў канцы 19 ст. ў выніку трансфармацыі асобных нацыянальных танцаў іншых народаў у народна-бытавыя беларускія варыянты. Танец апісаны ў самавучыцелі М.Гаўлікоўскім. Напачатку быў распаўсюджаны сярод гарадскіх жыхароў, потым у яшчэ больш змененым выглядзе пашырыўся ў вёсцы. Музычны памер 2/4, 4/4. Тэмп хуткі.

У «венгерцы» разам з агульнараспаўсюджанымі рухамі выкарыстоўваюцца элементы венгерскага народнага танца (часам стылізаваныя): падскокванні на адной назе з прасоўваннем прама і ў павароце, саскокі на дзве нагі, венгерскі ключ і інш. Танец суправаджаецца своеасаблівай прыпеўкай: «Раз, два, тры, чатыры, пяць, шэсць, сем», «Сто адзін» — «50, 20, 40, 11 — гэта будзе 101». Ад гэтых прыпевак атрымаў дадатковыя назвы. Распаўсюджаны па ўсёй Беларусі.