ЗАСЦЕНАК – тып сельскага паселішча на Беларусі ў XVI – XX стст.


Паводле зацверджанай Статутам ВКЛ «Уставы на валокі» 1557 г. ворныя землі магнацкіх маёнткаў падзяляліся на 3 абшары. Кожная мела свае межы («сцены»). Землі па-за іх называліся засценкам; звычайна іх арандавала дробная шляхта (у мастацкай літаратуры адсюль замацаваўся жартоўны выраз «засцянковая шляхта» – г.зн. беднаватае саслоўе). У засценку жыло не шмат люду і не было дойлідскіх забудоў.