Ёсць майстры, неабыякавыя да дрэва, ёсць прагныя да каменю ці гліны. Будаўніка СВК "Агра-Нач" Леаніда Пісарыка нежартоўна ўзяла ў палон стыхія металу. Ён і з дрэвам, і з каменем таксама на "ты", але жалезная магія прыцягвае, нібы магніт.

— На любы кавалак жалеза звяртаю ўвагу, дзе б ён ні ляжаў і як бы ні выглядаў. Прыкідваю, што можна з яго змайстраваць. Не разумею, як людзям не шкада здаваць металалом. Столькі карысных рэчаў можна зрабіць! — кажа Леанід, абводзячы мяне вакол дома, упрыгожанага ўласнаручнай коўкай.

Больш за дзесяць гадоў ён робіць практычныя ў побыце рэчы. Куе, зварвае. Крэслы, сталы, лаўкі, казыркі над ганкамі і поручні. Ведае таксама і толк у рамонце складанай агратэхнікі. У вёсцы, калі ўзнікаюць праблемы з наладкай аўтатрактарных агрэгатаў, так і кажуць: "Ідзіце да Пісарыка, ён зробіць". Леанід скончыў саўгас-тэхнікум, але гэта было даўно. Праз два дзесяцігоддзі зноў стаў студэнтам і цяпер у свае сорак — завочнік Брэсцкага будаўнічага ўніверсітэта. У кіраўнікі не спяшаецца, а працуе ў рамонтна-будаўнічай брыгадзе. Шануе час для кавальскіх захапленняў. Цяпер рыхтуецца да ўдзелу ў Дні беларускага пісьменства. А якое свята без гэткіх майстроў, як Пісарык?! Тым больш што на ўсёй Ганцаўшчыне ён адзін такі "металіст".