АРНАТ (ад лац.) – верхняе літургічнае адзенне рымска-каталіцкага духавенства. Складаецца з двух палотнішчаў, закругленых унізе і змацаваных плечавымі швамі. Апранаецца праз галаву, паверх іншага адзення.

Да эпохі барока арнаты мелі выгляд палярыны, перад якой аздабляўся вертыкальна нашытым пасам, тыльны бок – нашытым крыжам. Барочным арнатам уласцівы фігурныя краі пярэдняга палотнішча, якое набыло абрыс віяланчэлі. На Беларусі захаваліся арнаты XVII–XIX стагоддзяў, якія з'яўляюцца творамі дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Яны пашыты з парчовых і шаўковых тканін, атласу, аксаміту адпаведнага канкрэтнай літургіі колеру (зялёнага, фіялетавага, белага, чырвонага, сіняга) і аздоблены аплікацыяй або гафтам, тасьмой і карункамі з залатымі ці сярэбранымі ніткамі, часта жэмчугам і каштоўнымі камянямі.

Арнаты, зробленыя са слуцкіх паясоў, былі выяўленыя ў час навуковых экспедыцый у некаторых касцёлах Брэсцкай вобласці (в.Чаркаўчыцы і Новая Мыш, г.Косава). Значная калекцыя арнатаў з мастацкіх тканін беларускіх мануфактур XVIII-XIX стагоддзяў зберагаецца ў Музеі старажытнабеларускай культуры ІМЭФ НАН Беларусь Цікавыя калекцыі арнатаў XVII-XVIII стагоддзяў знаходзяцца і ў іншых мінскіх музеях.