БУРКА — 1) мужчынская вопратка з башлыком, што надзявалі ў дарогу ў халоднае ці дажджлівае надвор'е наверх кажуха ці світкі. Доўгая, прамога крою, двухбортная, з адкладным каўняром, шырокім хлясцікам (радзей падпяразвалася поясам), 4 праразнымі кішэнямі (вертыкальнымі на грудзях, гарызантальнымі па баках); зашпільвалася на гузікі. Шылі з саматканага валенага сукна карычневага, чорнага ці шэрага колераў.

Святочныя буркі ўпрыгожвалі аблямоўкай, шнурком, дэкаратыўнай строчкай (штапам) і нашыўкамі з чорнага ці чырвонага сукна, тасьмы; найбольш выразна аздаблялі башлык. Узоры галінак, арнамент з ліній, зігзагаў, сетак, утвораныя штапам, стасаваліся з агульнымі канструкцыйнымі элементамі буркі.

Як тып вопраткі прыйшла ў Еўропу з Усходу (тэрмін лічыцца персідскім). На Беларусі вядома з 17 ст., напачатку як адзенне для верхавой язды. З канца 19 ст. пад уплывам гарадскога касцюма замацавалася ў сялянскім асяроддзі. Да 1950-х г. бытавала амаль на ўсёй Беларусі (у некаторых мясцовасцях называлася бурносам).

2) Шчыльная ўзорыстатканая спадніца з паўшарсцяной валенай саматканкі; святочнае паясное адзенне жанчын Магілёўшчыны, характэрна таксама для маларыцкага строю.


Шылі з 4 — 5 полак, якія ткалі камбінаваным спосабам: узор выконвалі бранай, фон — шматнітовай тэхнікай. Бурка была адносна кароткай (закрывала калені) з запрасаванымі буйнымі складкамі. Аздаблялі вытанчаным геаметрычным арнаментам карычнева-чырвоных папярочных палос, што рытмічна чаргаваліся і заканчваліся больш шырокім дамінуючым шлякам па нізе. Буркі насілі да 1940-х г.