«ВОЛЬНАЯ БЕЛАРУСЬ» – грамадска-палітычная, эканамічная і літаратурная газета нацыянальна-дэмакратычнага напрамку. Выдавалася з 28.05 (10.06.) 1917 г. да лістапада 1918-га г. ў Мінску на беларускай мове. Рэдактар – Язэп Лёсік, дзядзька Якуба Коласа, паэт і празаік, вучоны-мовавед, грамадскі дзеяч, які за ўдзел у рэвалюцыйным руху царскімі ўладамі быў сасланы ў Сібір, дзе знаходзіўся з 1905-га г. па 1917-ы г.


Выдаўцом газеты быў Беларускі нацыянальны камітэт, што ўзнік у Мінску неўзабаве пасля Лютаўскай рэвалюцыі ў Расі; з ліпеня 1917-га Таварыства беларускай культуры. У 1917 г. выходзіла два разы на тыдзень, у 1918-м г. – штотыднёва. На першым этапе выступала за культурна-нацыянальную і дзяржаўную аўтаномію Беларусі ў складзе будучай дэмакратычнай федэратыўнай Расіі. Але пасля абвяшчэння 25 сакавіка 1918 г. незалежнай Беларускай Народнай Рэспублікі газета пачала выступаць за самастойную дэмакратычную Беларусь, заклікала да паўнакроўнага развіцця беларускай мовы і культуры, эканомікі, стварэння беларускага нацыянальнага войска, крытыкавала палітыку «ваеннага камунізму і цэнтралізму» бальшавікоў. Вялікі ўклад у дзейнасць «Вольнай Бедарусі» зрабілі пісьменнікі М.Гарэцкі, А.Гарун, Змітрок Бядуля. Савецкая ўлада пасля помсціла рэдактарскаму калектыву і аўтарам за іхнія незалежныя думкі.