ГРАФІКА (ад грэч. пішу) – від выяўленчага мастацтва, які ўключае малюнак і друкаваныя мастацкія выявы (гравюра, літаграфія (адбітак пры пераносе фарбы пад ціскам з плоскай паверхні каменя на паперу), манатыпія (перанос алейных фарбаў ад рукі на ідэальна гладкую паверхню металічнай друкарскай формы) і інш., заснаваныя на мастацтве малюнка, але з уласцівымі ім выяўленчымі сродкамі і магчымасцямі.

На Беларусі графіка вядомая з XI ст. у афармленні рукапісных кніг (Тураўскае Евангелле, Полацкае Евангелле XII ст., Аршанскае Евангелле і інш.). Друкаваная графіка з'явілася з пашырэннем кнігавыдавецтва (Ф.Скарына і яго паслядоўнікі). 3 узнікненнем гравюры на метале пашырыўся дыяпазон графікі ў кніжным мастацтве XVII-XVIII стст. (Т.Макоўскі, Л.Тарасевіч, М. і В. Вашчанкі і інш.). Рысы мадэрн у графіцы найбольш яскрава выявіліся ў творчасці Ф.Рушчыца.

3 XIX ст. графіку выкарыстоўвалі ў часопісна-газетных выданнях. У 1920-я гг. ў выдавецкай графіцы працавалі Я.Драздовіч і інш. Кніжная графіка была паказаная ў 1927 г. на міжнароднай выставе ў Лейпцыгу. У станковай графіцы значнае месца займаў пейзажны жанр. У 1930-я графіка была ў заняпадзе.

Асноўныя тэндэнцыі яе 1960-х г. адлюстраваныя ў творчасці А.Кашкурэвіча, А.Паслядовіч, В.Шаранговіча, Б.Заборава, А.Лось і інш. 1970-я гады вызначыліся адметнай цікавасцю мастакоў да традыцый народнага мастацтва, да гістарычнай спадчыны беларускага народа (М.Купава, Я.Кулік, Ул. і М. Басалыгі і інш.), а 1980-я г. – афармленнем кніг для дзяцей і юнацтва (В.Славук, М.Селяшчук, М.Казлоў, В.Кліменка, У.Савіч і інш.). Розныя віды графікі развіваюцца і ў наш час.