БОРЦІ — адно з балцкіх плямёнаў, якое насяляла паўднёвае ўзбярэжжа Балтыйскага мора паміж ніжнім цячэннем Віслы і Нёмана. Лакальная назва барцеве.

У 1283 г. іх землі канчаткова зачапіў Тэўтонскі ордэн. Частка насельніцтва мігрыравала на тэрыторыі Літвы і Беларусі (сучасныя Браслаўскі, Ашмянскі, Воранаўскі, Мастоўскі, Лідскі, Ваўкавыскі, Баранавіцкі раёны). Асіміляваліся з беларусамі і літоўцамі. Вызначаліся высокім майстэрствам у будаўніцтве мастоў (літоўскае барцяк — мостабудаўнік). Сляды пражывання на землях Беларусі захаваліся ў шматлікіх тапонімах — Барцюнішкі, Барцякі, Борці і інш. У Воранаўскім раёне бытуе слова «барцяк» у значэнні лесавік, лясны жыхар.