ІДЫШ – мова значнай часткі яўрэяў, якія жывуць у Еўропе (у тым ліку і ў Беларусі), ЗША, Ізраілі ды іншых краінах свету. Належыць да заходняй групы германскіх моваў. Узнікла ў XII ст. сярод яўрэйскага насельніцтва Германіі на аснове сярэдне- і паўднёва-заходніх дыялектаў. Увабрала шмат старажытнаяўрэйскіх элементаў (з арамейскай мовы і іўрыта), а пасля перасялення на ўсход Еўропы – і славянскія элементы лексікі, фанетыкі, сінтаксісу і словаўтварэння. Галоўныя дыялекты (украінскі, польскі і літоўска-беларускі) пашыраныя і на іншых тэрыторыях.

Графіка – арфаграфічная сістэма на базе яўрэйскага пісьма ў асноўным паводле фанетычнага прынцыпу з пазначэннем галосных.

Літаратурная мова напачатку выкарыстоўвалася ў рэлігійных мэтах, а з сярэдзіны XIX ст. – у мастацкай літаратуры. Заснавальнікі рэалістычнай яўрэйскай літаратуры на ідыш – Мэндэле Мойхер Сфорым (Ш.Я. Абрамовіч, 1836 – 1917, ураджэнец г.п.Капыль), Шолам-Алейхем (Ш.Н.Рабіновіч, 1859 – 1916) ды І.Перац (1851 – 1915). На ёй пісалі і аўтары, якія нарадзіліся і пачыналі творчы шлях у Беларусі, з найбольш вядомых – I.Харык, М.Кульбак, З.Аксельрод, М.Дзяхцяр, Р.Рэлес ды іншыя.