КУЛЬ — 1) тоўсты сноп жытняй няцёртай саломы, якая ўжывалася для пакрыцця стрэх, пляцення матаў на вокны і дзверы для ўцяплення хаты.

2) Вялікі мяшок з рагожы для солі, мукі, зерня, агародніны, вугалю і інш. Тэрмін «куль» у значэнні «рагожны мех» вядомы з XVII ст. У XVIII — XIX ст., куль, як ёмістасць для прадуктаў і іншых тавараў шырока выкарыстоўваўся пры транспарціроўцы грузаў на рачных суднах і плытах. Рагожныя кулі былі таксама важным прадметам экспарту. Ткалі кулявую рагожу адпаведных памераў і гатунку: для мучных, саляных і іншых кулёў. Найбольш пашыраны былі 2 віды мучных кулёў: пяцерыковыя (на 5 пудоў; даўжыня 2 аршыны, шырынёй 22 вяршкі) і дзевяцерыковыя (на 9 пудоў; даўжыня 3 і шырынёй 1,5 аршына). У 1-й палове 20 ст. з пашырэннем прамысловага вырабу мяшкоў з пяньковай і баваўнянай тканіны рагожныя кулі выйшлі з ужытку.

3) Даўняя адзінка вымярэння сыпных рэчываў, галоўным чынам збожжа. Аб'ём неаднаразова мяняўся. У XVIII ст. куль жыта раўняўся 8 пудам; у ХІХ ст. куль жыта — 9 пудам 10 фунтам, куль аўса — 6 пудам 5 фунтам.