ЛЯОНІН — сярэдневяковы верш, тое, што ляонінскі верш, ляонін. Верш, у якім асобныя паўрадкоўі рыфмуюцца паміж сабой (у адрозненне ад нерыфмаванага антычнага верша). У беларускай вершатворчасці танізаваны ляонінскі верш спарадычна сустракаўся ў XVII ст. З пісьмовай літаратуры ён перайшоў у фальклор. Той у сваю чаргу паўплываў на творчасць некаторых паэтаў: Яна Баршчэўскага, В.Дуніна-Марцінкевіча, Максіма Багдановіча, Я.Купалы і інш. У новай беларускай паэзіі — верш з рэгулярнымі ўнутранымі рыфмамі. Да такога верша асабліва часта звяртаўся Я.Купала («Касцам», «З дарогі», «За праўду»).