МАГІЛЁЎСКАЯ ХРОНІКА — помнік гарадскога летапісання 17 — 19 ст., апошні беларускі летапісны звод. Складзена ў Магілёве купецкім старостам Трафімам Суртам (звесткі за 1526 — 1701 гг.) і рэгентам гарадской канцылярыі Юрыем Трубніцкім (звесткі за 1701-46 гг.), прадоўжана сынам апошняга Аляксандрам і ўнукам Міхаілам (да 1856). Напісана па-польску, запісы за 1841-56 гг. па-руску.

Крыніцамі хронікі паслужылі летапісныя запісы і ўспаміны сучаснікаў, матэрыялы магілёўскага архіва, хронікі А.Гваньіні і М.Стрыйкоўскага, Кіеўскі сінопсіс, асабістыя назіранні аўтараў. У хроніцы адлюстравана сацыяльна-палітычнае, гаспадарча-эканамічнае і культурнае жыццё Магілёва эпохі позняга феадалізму.

Змяшчае матэрыял па гісторыі Беларусі, Літвы, Украіны, Польшчы, Расіі 17 — 18 стст., а таксама шэраг літаратурных твораў 1-й паловы 18 ст., у т.л. вершаваны пасквіль на польскага Кардынала М.Радзяёўскага, алегарычная сатыра «Карнавал іншаземны ў Польшчы». Складаецца з кароткіх пагадовых запісаў і разгорнутых апавяданняў пра значныя гістарычныя падзеі і асобныя моманты з жыцця герояў. Часткова апублікавана ў 19 ст. ў перакладзе на рускую мову, частка (да 1746) змешчана ў Поўным зборы рускіх летапісаў (т.35, 1980).

Рукапіс зберагаецца ў Расійскай нацыяльнальнай бібліятэцы ў Санкт-Пецярбургу.