НЯСВІЖСКІЯ ПАРКІ – помнікі садова-паркавага мастацтва. Закладзеныя ў 1879 г. у Нясвіжы ў пойме р. Уша. Плошча з вадаёмамі каля 100 га. Паркі пейзажнага тыпу. Складаюцца з 5-і аўтаномных ландшафтных зонаў, кожная з якіх мае сваю завершаную кампазіцыю. Штучнымі сажалкамі Замкавай і Дзікай паркі падзяляюцца на права- і левабярэжную часткі.

У правабярэжнай размешчаны Нясвіжскі палацава-замкавы комплекс з участкам парку (кампазіцыйны цэнтр нясвіжскіх паркаў), Стары (англійскі) парк. За Старым паркам у пачатку XX ст. створаны японскі сад з заліўнымі лугамі. Алеямі ён злучаецца з узгоркам, на вяршыні якога стаяла капліца.

У левабярэжнай частцы размешчаны Новы (Марысін) парк з т.зв. іпадромам. У кампазіцыйных вырашэннях асобных ландшафтаў Новага парку адбіўся ўплыў натуралізму: памеры паркавых групаў паступова павялічваюцца, асобныя курціны пераходзяць у гаі і зялёныя масівы, а на ўсходняй ускраіне ў т.зв. рускі лес (у асноўным складаецца з мясцовых пародаў з нязначнымі ўкрапленнямі экзотаў). Над насаджэннямі Старога і Новага паркаў (агульная плошча 45 га) працаваў беларускі садавод-дэкаратар А. Пастарэмчак. У Новым парку растуць інтрадукаваныя пароды і дэкаратыўныя формы: елкі звычайная і Энгельмана, лістоўніцы даурская і сібірская, хвоі веймутава і чорная, дуб звычайны (форма пірамідальная), ліпа амерыканская (форма буйналістая); шмат дэкаратыўных кустоў.