НОРМА МОЎНАЯ — прынятае ў грамадска-маўленчай практыцы выкарыстанне моўных сродкаў, правілы вымаўлення, словаўжывання і інш. Тэрмін ужываецца для абазначэння нормы літаратурнай (забяспечвае рэгулярнае ўзнаўленне ў вусным і пісьмовым маўленні ўзорнага варыянта мовы), а таксама для абазначэння рэальнага, дастаткова аднастайнага выкарыстання моўных сродкаў (мовы пэўных дыялектаў, моўнай нормы пісьменніка).

У гэтых выпадках нормы моўныя нельга блытаць з агульнамоўнай правільнасцю і ўзорнасцю. Пісьменніцкія, тэатральныя, чытальніцкія, дыялектныя і іншыя нормы ўплываюць на фармаванне літаратурнай нормы. Моўная норма пісьменніка складае істотны момант у характарыстыцы яго індывідуальнага аўтарскага стылю.