ПАГОДЗІН Аляксандр Львовіч [03(15).06.1872, Віцебск — 16.05.1947] — рускі гісторык, філолаг-славіст. Скончыў Пецярбургскі ўніверсітэт (1894). Доктар славянскай філалогіі (1904). Прафесар Варшаўскага (1902 — 1908), Харкаўскага (1910 — 1919) універсітэтаў.

3 1919 г. у эміграцыі, працаваў у Бялградскім універсітэце, адкуль звольнены ў 1941 г. пасля нямецка-фашысцкай акупацыі Югаславіі. Аўтар працаў па гісторыі і літаратуры славянскіх народаў. Цікавіўся нацыянальна-вызвольным рухам беларускага народа, перапісваўся з рэдакцыяй газеты «Наша Ніва». У часопісе «Вестник Европы» змясціў рэцэнзію на кнігу П. Бародкіна «Беларусы» (1902), артыкул «Беларускія паэты» (1911), у якім высока ацаніў творчасць Янкі Купалы, Якуба Коласа, Максіма Багдановіча. Вітаў дзейнасць Беларускага навукова-літаратурнага гуртка студэнтаў Пецярбургскага ўніверсітэта. Багдановіч прысвяціў Пагодзіну «Санет» («Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...»).