Згодна панібрацтва ўся шляхта лічылася раўнапраўнай і прытрымлівалася сяброўскіх, таварыскіх стасункаў. Вытокі панібрацтва звязаныя з працэсам узнікнення ваеннаслужылых групаў насельніцтва (воінаў, дружыны, баяраў, рыцараў і інш.). Канчаткова аформілася ў XIV — XVII стст. (у час складвання ваеннаслужылага саслоўя — шляхты, зямянаў і інш.) як адзін з галоўных прынцыпаў шляхецкай ідэалогіі сарматызму. У падобных формах (напрыклад, кумпанства,
братчына, братчынства і інш.) ці часткова панібрацтва было ўласцівае ладу жыцця, стасункаў і побыту іншых саслоўных групаў насельніцтва (
казакаў, баяраў панцырных, часткова гараджанаў). Элементы панібрацтва захоўваліся ў стасунках паміж нашчадкамі былога шляхецкага саслоўя ў канцы XIX — пачатку XX ст.
