Жыхар вёскі Лактышы Ганцавіцкага раёна Іосіф Ленкавец яшчэ ў 2005 годзе сабраў калекцыю народных рыбалавецкіх прылад, з якіх атрымалася сапраўдная музейная экспазіцыя. Размясціў яе ў адным з пакояў вясковага цэнтра культуры і з задавальненнем вядзе экскурсіі. Адных назваў — букет: буц, цясла, выліўка, боўт, даўбенька, таптуха, павук, кош, венцер... Цяпер гэткія словы рэдка пачуеш ад сучасных рыбакоў. Каля 80 экспанатаў, у тым ліку і розных браканьерскіх штучак, налічвае лактышоўская галерэя, адзіная ў Беларусі, як сцвярджае сам Ленкавец.
Навумавіч, гэтак клічуць яго аднавяскоўцы, пачынае свае экскурсіі прывітаннем-заклікам: "Даўно пара ўсім людзям знаць — прыроду трэба шанаваць!". Паколькі вёска Лактышы ляжыць на беразе аднайменнага вадасховішча і жывуць у ёй, як кажуць, "рыбак на рыбаку", усе асноўныя экспанаты калекцыянер збіраў па суседзях. У тым ліку і забароненыя прылады, якімі гэты прыродалюб ілюструе розныя займальныя гісторыі пра тое, як часам "шануецца" родная прырода. А браканьерскіх прылад тут поўны арсенал: сеткі розных масцей, ракалоўкі, капканы на шчупакоў, электравуды.
Многія "экспанаты" ў музей перадаюць рыбінспекцыя і інспекцыя па ахове навакольнага асяроддзя. Нешта прыносяць дзеці з гарышчаў старых хат, тое-сёе знаходжу сам, — кажа Ленкавец. — А вось каб самі браканьеры аддалі нешта сваё, такога выпадку яшчэ не было".
Не хапае ў музеі сапраўднага старога чоўна, вырабленага цяслом. Неяк зніклі яны з лактышоўскага ўжытку, аказаліся не практычныя, пагнілі пад платамі, пайшлі на дровы. Але Навумавіч не дапускае думкі, што Палессе абяднела на чаўны і спадзяецца неўзабаве ліквідаваць і гэты этнаграфічны прабел.
|
