БРАМА – найчасцей драўлянае ці каменнае шмат’яруснае збудаванне з галоўным уваходам альбо праездам у
замак,
горад, сядзібу і інш. У старажытнасці мела абарончы характар.
Слуцкая брама. Нясвіж
На Беларусі ўзнікла ў жалезным веку. Пазней, асабліва з XVI стагоддзя, характар мяняўся – напрыклад, былі брамы гарадскія, праезныя брамы-вежы, сядзібныя, палацавыя, манастырскія, гасціных двароў і г.д. Арыгінальныя брамы былі ў Мінску, Нясвіжы, Слуцку, Міры,
Кобрыне, Радашковічах і інш. У XVII – XVIII стст. усё больш станавіліся пышна дэкаратыўнымі. У шмат’ярусных брамах былі самыя розныя збудаванні – гаспадарчыя памяшканні, капліцы, галерэі, часамі сталоўкі, розныя залы і інш. У народнай архітэктуры сваё спецыфічнае значэнне ў выглядзе брам мелі
вароты.