ВІЦЕБСКАЯ РАТУША – помнік архітэктуры XVIII ст. з элементамі позняга барока і класіцызму.


У 1597 г. на тэрыторыі віцебскага Узгорскага замка пабудавана драўляная ратуша (будынак, у якім размяшчаліся органы гарадскога самакіравання паводле магдэбургскага права, што пачало на землях сучаснай Беларусі ўводзіцца з 1390 г. з Брэста). Магдэбургскае права давала магчымасць гарадам праводзіць сваю пэўную эканамічную, маёмасна-фінансавую, грамадска-палітычную, юрыдычную дзейнасць. За ўдзел віцебскіх мяшчан у паўстанні 1623 г. супраць палітыкі уніяцкага архіепіскапа I.Кунцэвіча і жорсткае забойства яго горад быў пазбаўлены самакіравання, ратушу было загадана зруйнаваць. Пасля аднаўлення (1644) ратушу неаднойчы знішчалі пажары (1708, 1733, 1752 гг.). У 1775-м г. узведзена мураваная ратуша, і яна стала кампазіцыйным цэнтрам Рыначнай плошчы. У ёй размяшчаліся паліцэйская управа, галоўны суд, нават гауптвахта і інш. З 2-й паловы XIX ст. – гарадская дума. Ратуша неаднаразова перабудоўвалася і рэстаўравалася, у т.л. і ў 1980-я гады. Зараз ратуша дала прытулак Віцебскаму абласному краязнаўчаму музею.