АТОСЫ — канструкцыйны элемент у сістэме
запрэжкі, што служыць для рэгулявання разводу
аглабель па шырыні
дугі. Лакальная назва цягі. Уяўляюць сабой цяжы (расцяжкі), якія злучаюць верхнія канцы аглабель з канцамі пярэдняй восі ў
вазах.
Жалезныя атосы пашыраны з сярэдзіны 19 ст. Да пачатку 20 ст. атосы ў рабочых вазах рабілі з пяньковых вяровак (для трываласці іх часам змазвалі дзёгцем), на захадзе Беларусі — часта з кручаных маладых дрэўцаў дубу, бярозы («клібіны»).