КУМЫ — хросныя бацькі, дзейныя асобы ў радзіннай абраднасці. Назва «хросныя бацькі» ўсталявалася з пашырэннем хрысціянства. У адносінах да дзіцяці яны выконвалі патранажныя функцыі. За кумоў бралі як сваякоў, так і чужых людзей, у Заходнім Палессі — найчасцей блізкіх сваякоў з боку парадзіхі. Разам з бабкай кум і кума адыгрывалі вялікую ролю на радзінах. Кум звычайна разбіваў гаршчок з бабінай кашай.

Кумам прысвечаны шматлікія традыцыйныя радзінныя песні, прыказкі і прымаўкі. Кумы памагалі адзін аднаму ў сельскагаспадарчых работах, адзначалі разам святы. Звычайна кумоў не мянялі. Аднак, калі дзеці ў сям'і паміралі, тады бралі за кума маладых брата і сястру або так званых стрэчных («збожжых», «спатыканых»). У гэтым выпадку бацька нованароджанага выходзіў раніцай на перакрыжаванне дарог і запрашаў за кумоў першых, каго ўбачыць.

Традыцыі кумаўства захоўваюцца. Кумы выконваюць ролю названых бацькоў («ганаровых», «нарачоных») у сучасным абрадзе ўрачыстай рэгістрацыі нованароджаных. Кумам называлі сябе пэўны час пасля кумавання маладыя хлопец і дзяўчына.