ЛОШЫЦКАЯ СЯДЗІБА — помнік сядзібна-паркавага мастацтва 2-й паловы XIX ст. Створаная на паўднёвай ускраіне Мінска ў сутоку рэк Свіслач і Лoшыца. У комплекс уваходзіць сядзібны дом, Лошыцкая капліца, гаспадарчыя пабудовы, пейзажны парк. Цэнтр кампазіцыі — сядзібны дом на грэбені прыпоймавай тэрасы. Mae асіметрычную аб'ёмна-прасторавую кампазіцыю, якая складаецца з драўлянага 1-павярховага і прыбудаванага да яго тарца мураванага 2-павярховага аб'ёмаў. У дэкаратыўным аздабленні фасадаў выкарыстаныя драўляныя разныя дэталі (слупы галоўнага ўвахода, аконныя ліштвы, карнізныя паясы і інш.). У пачатку XXI ст. у інтэр'еры зберагаліся ляпныя дэталі, абліцоўка сценаў панэлямі з дубу, каляровая кафля.

Перад галоўным фасадам парадны партэр у форме няправільнага эліпса, абмежаваны пад'язнымі дарогамі; з процілеглага боку — пакаты прыбярэжны спуск на лукавіну р.Лошыцы. Асноўны паркавы ўчастак з кальцавымі дарожкамі знаходзіцца перад паўночным тарцовым фасадам. Пасля Вялікай Айчыннай вайны парк быў засаджаны таполямі. Растуць таксама ўнікальныя экзоты: гінкго двухлопасцевы, магнолія кобус, дуб пушысты, ясень маннаносны, лістоўніцы японская, сібірская і еўрапейская, хвоі веймутава і чорная, абрыкос маньчжурскі, гартэнзія Брэтшнэйдэра, бярозы амерыканская і Эрмана.

Лошыцкая капліца — помнік архітэктуры 2-й паловы XVIII ст. Пабудаваная ў стылі барока. Мураванае цэнтрычнае 8-граннае ў плане збудаванне пакрытае шатровым дахам, завершаным шлемападобным купалам на глухім барабане. Фасады з франтонамі крывалінейнай канфігурацыі, пілястрамі, прафіляваным карнізам з сухарыкамі. Вокны паўцыркульныя і авальныя. Інтэр'ер зальны, перакрыты купальным скляпеннем.

Бытуюць легенды, звязаныя з сядзібаю, капліцаю і нават асобнымі дрэвамі парку.