ПАПЛАЎ — традыцыйная рыбалоўная прылада, прызначаная для лоўлі рыбы, якая аслабленая ад нястачы кіслароду ў зімовай вадзе і сплывае напрадвесні па цячэнні. Называлі таксама вароты, ніць, езавая сетка.

Меў выгляд сеткавага мяшка, прымацаванага да двух шастоў (вузмукаў), якія кольцамі злучаліся з доўгімі тоўстымі каламі (жорасцямі) так, што маглі свабодна рухацца па вертыкалі ўздоўж іх. Каб рыба не магла выйсці з мяшка, унутры яго (пры ўваходзе) прывязвалася сеткавая перагародка (падпона).

Паплаў устанаўліваўся ў палонцы пры дапамозе жорасцяў (убіваліся ў дно вадаёма, верхнія канцы абапіраліся на лёд.). У рабочым стане ніжняя частка мяшка прыціскалася вузмукамі да дна, а верхняя падтрымлівалася вяроўкамі. Ад мяшка адыходзіла некалькі шнуроў (старажоў), паторгванне якіх «паведамляла» рыбакам, што ў сетцы ёсць рыба. Паплавы выкарыстоўваліся і разам з езамі (загародамі на мелкаводных рэчках і пратоках).

Лоўля рыбы паплавамі была пашыраная на Палессі, вядомая таксама ў Цэнтральнай Беларусі і Падняпроўі.