ПАРКАН – 1) тып агароджы з бярвёнаў, закладзеных у шулы, тое, што і замёт. Здаўна вядомы ў сялянскім і местачковым будаўніцтве паўсюдна на тэрыторыі Беларусі. Найбольшае пашырэнне меў у зоне бытавання вяночнай забудовы сялянскіх сядзібаў (Віцебшчына, Магілёўшчына і паўночная частка Гомельшчыны). Свабодныя прамежкі паміж пабудовамі закладвалі парканам, утвараючы квадратную ў плане забудову сядзібы;

2) мураваная агароджа вакол цэркваў, касцёлаў і іншых культавых збудаванняў.