БАСТЫЁН (франц. ад позналац. будую ўмацаванне) – пяцікутняе ўмацаванне ў вуглах крапасной агароджы для абстрэлу мясцовасці наперадзе і ўздоўж крапасных сцен і равоў перад ім.


Узнік у Італіі ў канцы XV ст. спачатку ў мураваным выглядзе, што пры варожым абстрэле секла абаронцаў асколкамі муроўкі. У XVI ст. бастыёны сталі земляныя, з некалькімі валамі, мураванымі ўнутры, былі парахавыя склепы, падземныя пераходы. Розныя часткі бастыёнаў мелі розныя назвы. На Беларусі бастыёны вядомыя ўжо з сярэдзіны XVI ст. (Заслаўскі замак, Нясвіжскі палацава-замкавы комплекс, Ляхавіцкі замак, Бабруйская крэпасць).