КАНАТ — тоўстая вяроўка, што выкарыстоўваецца на рачным транспарце для замацавання якара, буксіроўкі барж і г. д.

У ХІХ ст. з дапамогай канатаў бурлакі цягнулі судны супраць цячэння. Асноўнай сыравінай для віцця канатаў была пянька. Выкарыстоўваліся і мачальныя канаты з ліпавага лубу (мачалы). У канцы XVIII ст. на Беларусі заснаваны канатныя мануфактуры Зорыча ў Шклове і Пацёмкіна ў Крычаве, дзе выраблялі канаты для патрэб Чарнаморскага флоту. Канатныя прадпрыемствы, якія належалі купцам і мяшчанам, у 2-й палове ХІХ ст. дзейнічалі ў Ветцы, Прапойску, Бялынічах, Віцебску, Рагачове і інш. У Віцебску, напрыклад, налічвалася 15 невялікіх канатных заводаў.

Канаты выраблялі таксама рамеснікі. У Магілёўскай губерні ў 1880-я г. саматужнікі-канатчыкі былі ў вёсках усіх 11 паветаў. У наш час канаты вырабляюць на прамысловых прадпрыемствах з сінтэтычнай сыравіны.