МЕДЗЯРЫТ — старажытная назва гравюры на медзі. На землях Беларусі вядомая з канца XVI — пачатка XVII стст. Напачатку такія працы на беларускія тэмы заказваліся за мяжою (карта Полацкай зямлі, план Полацка, Рым, 1579; карта Вялікага Княства Літоўскага, Амстэрдам, 1613).

Адным з першых да медзярыту звярнуўся Т.Макоўскі(«Панегірык братоў Скарульскіх», Нясвіж, 1604, і інш.). Стваралі медзярыты браты А. і Л. Тарасевічы, I.Шчырскі, М.Сімкевіч, а таксама замежныя гравёры, якія працавалі ў Беларусі: К.Гётке, А. ван Вестэрфельд, П. Энгельхарт. У тэхніцы медзярыту выконваліся панегірычныя гравюры, ілюстрацыі. У беларускай кірылічнай кнізе да яго першым звярнуўся С.Собаль (тытул «Актоіха», Кіеў, 1628); пазней М.Вашчанка (ілюстрацыі да «Акафістаў і канонаў», Магілёў, 1693). Сярод выдатных майстроў варта назваць А.Тарасевіча (ілюстрацыі да «Разарыўма...», Аўгсбург, 1672) і Л.Тарасевіч («Партрэт Г.Зямлі», 1690-я).

У тэхніцы медзярыта выконвалі таксама гарадскія краявіды (Полацка, Магілёва, Гродна, Нясвіжа), народныя лубкі, экслібрысы.