МІНСКАЕ ШКЛО – вырабы ХІІ – ХІХ стст. з Мінска. XII – XV стст, датуюцца шкляныя бранзалеты (пераважна кіеўскага паходжання) і посуд (флаконы, кубкі, шкляніцы, чаркі). У XVI – XIX стст. у Мінску выраблялі пасудзіны для вадкасцяў і лекаў (кварты, бутлі, бутэлькі, графіны, колбы і інш.), сталовы посуд (шкляніцы, кілішкі, талеркі і інш.), рэчы хатняга ўжытку (маноклі, чарніліцы і інш.).

Шкляніцы XV – XVIII стст. пераважна цыліндрычныя з паддонамі розных канфігурацыяў (цыліндрычныя, петлепадобныя, у выглядзе хваліста ўкладзеных вакол донца 1 – 2 жгутоў або валіка). Чаркі гладкасценныя з масіўнымі донцамі або рэльефныя з вертыкальным жолабападобным дэкорам, звычайна цыліндрычнай і канічнай формаў з тоўстымі, тонкімі донцамі або дыскападобным паддонам. Большасць шкляніцаў і чарак выраблялі метадам адвольнага фармавання. Бакалы XVI – XVII стст. з цыліндрычнымі, ледзь расшыранымі ўверсе чашамі і ножкамі, што ўтвараліся балясінамі і дыскамі. Бутлі XVI – XVIII стст. (адвольна фармаваныя або выдзіманыя ў форму) з неасветленага зялёнага, карычневага, жоўта-зялёнага шкла, цыліндрычнай або круглай формы. Кварты XV – XVI стст. 4-гранныя, аздабляліся пячаткамі з выявамі гербаў і надпісамі лацінскімі літарамі, манаграмамі.

Посуд для піцця XIV – XVI стст. адвольна фармаваны. Пераважна цыліндрычны і шарападобны; XVII – XVIII стст. – канічны; XIX ст. – цыліндрычны, шарападобны і канічны, некаторыя вырабы аздаблялі гравіраваннем і шліфаваным дэкорам.