НЕАРАМАНТЫЗМ (ад неа...+ рамантызм), «новы рамантызм» — умоўная і няўстойлівая назва асобных эстэтычных тэндэнцыяў і літаратурна-мастацкіх плыняў, што ўзніклі ў еўрапейскіх краінах канца XIX — пачатку XX ст., развівалі паэтыку і стылістыку рамантызму ў новых умовах. У высокаразвітых нацыянальных літаратурах узнік як рэакцыя на крайнія формы мадэрнізму, натуралізму, дэкадэнцтва; суіснаваў і нават арганічна спалучаўся з рэалізмам, сімвалізмам, імпрэсіянізмам і іншымі кірункамі. Прадстаўнікі неарамантызму апявалі жыццё выключных людзей, героіку прыгодніцтва, экзотыку невядомых краінаў. Тыповы неарамантычны герой — актыўны, мужны і незвычайны чалавек высокай думкі і магутнай волі, проціпастаўлены інертнаму, мяшчанскаму побыту.

Шырока выявіўся ў англійскай літаратуры, асабліва ў творах на каланіяльную тэматыку, і характарызаваўся напружанымі, драматычнымі сюжэтамі, рэалістычнай стылістыкай (творчасць Р. Кіплінга, Дж. Конрада, А.К. Дойла, Г. Хагарта і інш.). У нямецкай і скандынаўскіх літаратурах спалучаўся з імпрэсіянізмам і сімвалізмам (драматургія Г. Гаўптмана, Г. Ібсена, проза К. Гамсуна і інш.). Да неарамантызму належалі пісьменнікі розных, часам процілеглых, светапоглядных арыентацыяў — ад містыкаў і ніцшэанцаў да паслядоўных дэмакратаў і прыхільнікаў рэвалюцыі. Дэмакратычная плынь неарамантызму прадстаўленая творамі С. Выспянскага, Э. Войніч, Ф. Гарсія Лоркі, Дж. Лондана, элітарна-арыстакратычная — творамі Г. фон Гофмансталя, С. Пшыбышэўскага і інш. Неарамантычныя вобразы і матывы характэрныя для твораў маладога Максіма Горкага, Л. Андрэева, Д. Меражкоўскага, К. Бальмонта, М. Гумілёва, 3. Гіпіус, С. Гарадзецкага і іншых рускіх пісьменнікаў.

У дакастрычніцкай беларускай літаратуры асобныя тыпалагічныя рысы дэмакратычнага неарамантызму характэрныя для многіх рамантычных твораў Янкі Купалы (паэмы «Сон на кургане», «На куццю» і інш.), Якуба Коласа (паэма «Сымон-музыка»), асобных вершаў Максіма Багдановіча, «нашаніўскай» паэзіі і прозы. У сучаснай літаратуры найчасцей выступае ў спалучэнні з рэалізмам або выкарыстоўваецца як стылістычны прыём.