ПАКРОВЫ — старажытнае земляробчае свята славянаў. Адзначалася 1 кастрычніка паводле старога стылю як свята заканчэння палявых працаў. Вытокі ляжаць у глыбокай старажытнасці, калі славянскія земляробчыя плямёны пакланяліся розным язычніцкім боствам. Пакровы лічыліся пераломным момантам у жыцці прыроды. Да іх звычайна завяршаліся ўсе працы на полі, у садзе, уцяпляліся жыллё і гаспадарчыя пабудовы.

Пасля Пакроваў у сялянскім жыцці пачынаўся новы цыкл працаў — нарыхтоўка паліва, перавод жывёлы на стойлавае ўтрыманне і г.д. («На Пакровы дай сена карове», «Прыйшлі Пакровы, пытаюць, ці да зімы гатовы»). Пасля Пакроваў пачыналася пара вяселляў. У народзе гавораць: «Пакровы пакрываюць траву лістам, зямлю снегам, ваду лёдам, a дзяўчат шлюбным чэпкам». У гэты дзень, у залежнасці ад прыродных умоваў, жывёле скармлівалі пажынальны сноп. Лічылася, што яна падрыхтаваная да зімы. Дзяўчаты ўвечары перад Пакровамі варажылі пра замужжа: слухалі з блінам на скрыжаваннях, у якім баку брэша сабака (туды, маўляў, пойдуць замуж); елі на ноч салёную аладку (спадзяваліся, што суджаны паднясе вады) і інш. 3 Пакроваў раней пачыналіся попрадкі (вячоркі, супрадкі), што працягваліся да Вялікадня.

Пакровы таксама царкоўнае свята, якое адзначаецца праваслаўнай царквою 14 кастрычніка (па новым стылі).